Lieve allemaal, Even niet geblogd, maar we hebben echt een enorme ervaring gehad. Op zaterdag was het beslissen waar we walvissen gingen bekijken, in het nabijgelegen Mooloolaba of in Hervey Bay. In het dorpje Yandina werden we door de lokale VVV fantastisch geholpen. De dame daar gaf aan dat het "mating season" was en dat Hervey Bay nu de plek was om te kijken. Bij dit soort trips weet je het tenslotte maar nooit of je de wilde dieren te zien krijgt. De VVV van Yandina, een plaatsje met 8.000 zielen, was overigens een oud huis voor Australische begrippen, namelijk van rond 1900 en speciaal verplaatst toen de snelweg het huis plat leek te walsen. Een grote veranda om het halve huis, laagbouw met een puntdakje boven de vooringang, echt de stijl die je ook in Amerika ziet. Het was in ieder geval ouder dan het oudste kasteel van Australie in het nabijgelegen Bli Bli, dat toch zeker al 40 jaar oud was. Wij kennen wel oudere kastelen in Nederland en zeker een speciaal kasteel waar we allen recent zijn geweest. Na een fraaie rit door onder meer het droevige plaatsje Gympie en het vage plaatsje Maryborough waren we een kwartier voor aanvang van de boottocht in Hervey Bay en bleek de Australische winter voor de lokale bevolking te koud om mee te gaan. We hadden dus redelijk vrij zicht en wat een prachtig spektakel! Eerst een mooie boottocht langs Fraser Island, daarna het zoeken naar de zogeheten "pods". De crew was duidelijk ervaren en stuurde ons op eerst een gepaste afstand van een clustertje humpbacks van vooral mannelijk allooi die daar om een vrouwtje aan het knokken waren middels kopstoten. Dit doen ze slim met de zeepokken aan de onderkant en een gevulde mond, waar dan een 1000 liter water extra in zit en dat heeft dus een aardige impact. De kapitein gaf waar nodig, maar niet teveel commentaar en stuurde ons vervolgens naar een prachtspektakel, waar zeker zes walvissen rondom elkaar aan het rommelen waren. De boot lag zo dichtbij dat we tot tweemaal toe een walvis direct onder onze boot door zagen komen in volle glorie. Dit scheen gewoon te kunnen daar tijdens het paarseizoen de walvissen geen oog hebben voor hun omgeving en de boot dus niet als bedreiging werd gezien. Veel foto's van ruggen, een paar staarten en ook best wat net te laat voor mooi qua foto's. Als toetje nog een zonsondergang gezien die letterlijk maar 5 minuten duurde, dat gaat hier echt snel. Het was al aardig donker om 19.00 uur toen we een plek langs de weg uitzochten waar het "free camping" was. Daar stonden al een aantal wagens en in de ochtend bleek waarom. Een fraai meer waar je niet in mocht zwemmen vanwege een naar soort blauwalg. Was wel apart om volledig los te staan met maar een paar anderen om je heen. Op zondag rustig teruggereden richting de Sunshine Coast om daar een mooi stukje strand op te zoeken. Dat ging even niet door door een soort ironman van in ieder geval 70 km hardlopen, il sont fous ses Australiens zou Obelix zeggen, waardoor we niet direct bij onze camping konden. Deze camping heben we toen direct links laten liggen. Het in de folder omschreven zwembad had een straal van 2 meter, als je het raam open had van je camper kon je bij de buurman van het bord eten en vanaf de aanwezige appartementen konden de aanwezige 65-plussers van Australie ongeveer alles volgen. Doorgereden naar het iets zuidelijker Caloundra, waar we zondagmiddag aankwamen en nu nog steeds zijn, even een dagje uitgepuft en met vriendelijke buren uit Melbourne. Toen we aangaven uit Holland te komen vroeg ze of we Utrecht kenden daar haar dochter daar had gestudeerd voor een periode. Ja dus en sommige dingen zijn dan ook echt maf in de wereld. Overigens kosten de grote garnalen hier weinig voor onze begrippen, nu in de bonus bij Coles, de AH van down under, een kilo tijgergarnalen voor omgerekend 14 euro. In ieder geval beter dan de groenten, 2,25 euro voor een komkommer... Morgen snorkelen in de baai hier bij Caloundra, dan op weg naar Sydney via de Gold Coast. Op advies laten we deze Gold Coast links liggen, wat Japan niet is gelukt in 1942 is een paar generaties later wel gedaan, zijnde een stuk van Australie bezetten en dat is het stuk Gold Coast. We verlaten dus nu de Sunshine Coast met Australia Zoo (@Emma, ja, er is nog veel van Steve Irwin te zien daar, er is onder het restaurant op de eerste verdieping een bijna volledig museum voor zijn nagedachtenis en erfgoed, ook staat hij nog vol op de borden en folders) en zijn daarnaast gelegen Glass House Mountains. Google even op de legende van deze Glass House Mountains, eigenlijk een zeer oude Australische sage. Nu in de richting van Sydney! Foto's van de walvissen volgende ronde. Liefs, Karin en Jeroen Ps @Ruud, we hebben een paar mailadressen van je maar weten niet wat nu de juiste is. Kan je dat even doorgeven?