Lieve allemaal, Even niet geblogd, maar we hebben echt een enorme ervaring gehad. Op zaterdag was het beslissen waar we walvissen gingen bekijken, in het nabijgelegen Mooloolaba of in Hervey Bay. In
het dorpje Yandina werden we door de lokale VVV fantastisch geholpen. De dame daar gaf aan dat het "mating season" was en dat Hervey Bay nu de plek was om te kijken. Bij dit soort trips weet je het
tenslotte maar nooit of je de wilde dieren te zien krijgt. De VVV van Yandina, een plaatsje met 8.000 zielen, was overigens een oud huis voor Australische begrippen, namelijk van rond 1900 en
speciaal verplaatst toen de snelweg het huis plat leek te walsen. Een grote veranda om het halve huis, laagbouw met een puntdakje boven de vooringang, echt de stijl die je ook in Amerika ziet. Het
was in ieder geval ouder dan het oudste kasteel van Australie in het nabijgelegen Bli Bli, dat toch zeker al 40 jaar oud was. Wij kennen wel oudere kastelen in Nederland en zeker een speciaal kasteel
waar we allen recent zijn geweest. Na een fraaie rit door onder meer het droevige plaatsje Gympie en het vage plaatsje Maryborough waren we een kwartier voor aanvang van de boottocht in Hervey Bay en
bleek de Australische winter voor de lokale bevolking te koud om mee te gaan. We hadden dus redelijk vrij zicht en wat een prachtig spektakel! Eerst een mooie boottocht langs Fraser Island, daarna
het zoeken naar de zogeheten "pods". De crew was duidelijk ervaren en stuurde ons op eerst een gepaste afstand van een clustertje humpbacks van vooral mannelijk allooi die daar om een vrouwtje aan
het knokken waren middels kopstoten. Dit doen ze slim met de zeepokken aan de onderkant en een gevulde mond, waar dan een 1000 liter water extra in zit en dat heeft dus een aardige impact. De
kapitein gaf waar nodig, maar niet teveel commentaar en stuurde ons vervolgens naar een prachtspektakel, waar zeker zes walvissen rondom elkaar aan het rommelen waren. De boot lag zo dichtbij dat we
tot tweemaal toe een walvis direct onder onze boot door zagen komen in volle glorie. Dit scheen gewoon te kunnen daar tijdens het paarseizoen de walvissen geen oog hebben voor hun omgeving en de boot
dus niet als bedreiging werd gezien. Veel foto's van ruggen, een paar staarten en ook best wat net te laat voor mooi qua foto's. Als toetje nog een zonsondergang gezien die letterlijk maar 5 minuten
duurde, dat gaat hier echt snel. Het was al aardig donker om 19.00 uur toen we een plek langs de weg uitzochten waar het "free camping" was. Daar stonden al een aantal wagens en in de ochtend bleek
waarom. Een fraai meer waar je niet in mocht zwemmen vanwege een naar soort blauwalg. Was wel apart om volledig los te staan met maar een paar anderen om je heen. Op zondag rustig teruggereden
richting de Sunshine Coast om daar een mooi stukje strand op te zoeken. Dat ging even niet door door een soort ironman van in ieder geval 70 km hardlopen, il sont fous ses Australiens zou Obelix
zeggen, waardoor we niet direct bij onze camping konden. Deze camping heben we toen direct links laten liggen. Het in de folder omschreven zwembad had een straal van 2 meter, als je het raam open had
van je camper kon je bij de buurman van het bord eten en vanaf de aanwezige appartementen konden de aanwezige 65-plussers van Australie ongeveer alles volgen. Doorgereden naar het iets zuidelijker
Caloundra, waar we zondagmiddag aankwamen en nu nog steeds zijn, even een dagje uitgepuft en met vriendelijke buren uit Melbourne. Toen we aangaven uit Holland te komen vroeg ze of we Utrecht kenden
daar haar dochter daar had gestudeerd voor een periode. Ja dus en sommige dingen zijn dan ook echt maf in de wereld. Overigens kosten de grote garnalen hier weinig voor onze begrippen, nu in de bonus
bij Coles, de AH van down under, een kilo tijgergarnalen voor omgerekend 14 euro. In ieder geval beter dan de groenten, 2,25 euro voor een komkommer... Morgen snorkelen in de baai hier bij Caloundra,
dan op weg naar Sydney via de Gold Coast. Op advies laten we deze Gold Coast links liggen, wat Japan niet is gelukt in 1942 is een paar generaties later wel gedaan, zijnde een stuk van Australie
bezetten en dat is het stuk Gold Coast. We verlaten dus nu de Sunshine Coast met Australia Zoo (@Emma, ja, er is nog veel van Steve Irwin te zien daar, er is onder het restaurant op de eerste
verdieping een bijna volledig museum voor zijn nagedachtenis en erfgoed, ook staat hij nog vol op de borden en folders) en zijn daarnaast gelegen Glass House Mountains. Google even op de legende van
deze Glass House Mountains, eigenlijk een zeer oude Australische sage. Nu in de richting van Sydney! Foto's van de walvissen volgende ronde. Liefs, Karin en Jeroen Ps @Ruud, we hebben een paar
mailadressen van je maar weten niet wat nu de juiste is. Kan je dat even doorgeven?
Lieve allemaal, Super leuk om al jullie reacties te lezen op onze eerste reisavonturen. Dank jullie wel voor het posten! @Kees, geen emoesteak nog maar wel hele grote tijgergarnalen (jeroen staat nu
aan de buitenkookplaat ze klaar te maken terwijl ik dit verhaaltje schrijf). We zijn superbenieuwd naar de foto's, zijn ze mooi geworden? @ma, idd meer dierenverhaal staan op stapel.vandaag naar
Australia Zoo geweest waar Jeroen zelfs een kangeroo geaaid heeft en we een Koala vastgehouden hebben. Zoooo lief. Maar afijn, even terug naar de dag van vandaag. Na gisteren onze eerste echte ' on
the road' dag te hebben gehad zijn we vanochtend vroeg met de camper richting Australia Zoo gereden. Een bezoek aan deze dierentuin stond al lang op ons wensenlijstje en de het bezoek heeft de
verwachtingen meer dan overtroffen. Prachtige verblijven, een mooi onderhouden natuurlijk park en veel ruimte voor educatie. Vanmiddag konden we een croc show bijwonen en die was geweldig (zie paar
foto's, mooiere foto's op de camera maar die kunnen we helaas niet meesturen). Veel soorten vogels die los allerlei stunts uitvoerden en natuurlijk een zoutwaterkrokodil die luid klappend met zijn
bek hele kippen naar binnen werkte. Indrukwekkend om te zien. Ook het animal wildlife center waar gewonde dieren behandeld worden (denk aan pieterburen) was goed om te zien. Steve irwin heeft hier
ook zijn laatste show opgenomen. Nu lekker aan de grote garnalen en boekjes over the Great Barrier Reef doorlezen. Voor Jeroen hoeft dit deel van Australie minder maar vooral ik kijk er erg naar uit.
Overmorgen Snorkelen, schilpadden en dolfijnen zien op een dagptrip met een boot en (als alles goed gaat) die dag erna samen walvissentocht doen. @Erik, nog tips voor het snorkelen. @ester en thijs,
ook van ons een hele fijne trip gewenst!!! @pien, :-) blij dat je de vorige post leuk vond!! Is Australie ook iets waarover bij aardrijskunde op school aandacht aan besteedt wordt? Morgen weer een
Berichtje van Jeroen. Voor nu alvast welterusten (althans hier) en tot het volgende avontuur. Liefs Karin
Australië is het thuisland van de Brash/Bush Turkey, oftewel de Bosjes kalkoen. Deze enigszins vriendelijk uitziende vogel is net als de Nederlandse duif overal en nergens terug te vinden in zijn
zoektocht naar eten en vriendjes. De wijze waarop is echter bijzonder. Wat deze vogel van andere onderscheid is zijn tomeloze inzet om over te komen als een knettergekke, luidruchtige, 'houdt niet
op' kamikazevogel. Rennend tussen de campers en huisjes door geeft dit dier de Utrechtse toerist enige schrik over het temperament van de Australische dierenwereld. En zo schetsen we u het volgende
scenario. Na midden in de nacht wakker gemaakt te zijn door zijn nieuwe bruid om haar naar de toiletten te begeleiden ivm de kamikazevogels die op de loer liggen, steekt een dappere Jeroen zijn hoofd
om de camperdeur. De kust is veilig en een schoorvoetende Karin volgt haar man de camper uit op weg naar het toiletgebouwtje dat voor haar gevoel veel te ver weg ligt (hoeveel kalkoenen kunnen er
opduiken tussen hier en daar... ). Na een paar meter gelopen te hebben rennen rechts van het bruidspaar twee kalkoen luid klokkend voorbij waarop het toiletgebouwtje in een recordtijd gehaald wordt
door een bange Karin en een meegesleurde Jeroen. " Zie je wel" zegt een trillende Karin tegen een proestende en lachende Jeroen. " En die roofvogel die je op je arm had afgelopen weekend? Daar was je
niet bang van ". Tja .... Na een half sluipende, half rennende terugtocht naar de camper is het oordeel unaniem. "Ze zij hartstikke gek die 'Belgen' eeeh Australische kalkoenen :-) en de on board
toilet gaat voor 's nachts gebruikt worden. Een blije Karin en niet zo blije Jeroen (drie keer raden wie de campertoilet zal gaan legen :-) ) vervolgen zo op deze 2e dag in Australië hun reis. Op weg
naar de Australia Zoo en de Great Barrier Reef. Liefs ons
Lieve allemaal, Wat een lieve berichtjes en reacties kregen we op onze eerste weblog!! Dank jullie wel daarvoor. Erg leuk om te lezen dat de geluksroes waar wij in zitten ook door jullie gedeeld
wordt want wat hebben we genoten afgelopen weekend. Je probeert zoveel mogelijk van te voren te regelen omdat je het voor iedereen bijzonder wil maken, maar hoe het weekend uiteindelijk verloopt is
met name afhankelijk van de gasten en de sfeer. En wat hebben we daar een geluk mee gehad. De uitingen van liefde, de aandacht, de gedane moeite en de gezelligheid hebben ons echt overdonderd en de
vele tranen bij met name Karin waren ook voor een groot deel hierdoor, want wat voelen we ons gezegend en rijk op het moment. (blij, blij, blij). Maar...... dit is een reisblog en geen bruiloftsblog
(grinnik) dus terug naar de dag van vandaag :-). Na een lange(hadden we al gezegd lange, hele lange) reis zijn we een uurtje geleden geland in het stralende Brisbane. De reis naar Dubai ging best
vlot, aan Dubai airport mis je niets en onze stop daar was wat ons betreft lang genoeg. (een middagje koekhappen zou hier niet misstaan, #sfeerisookeenkunst. Wat een toeters daarzo. Op brisbane
airport zijn we nu aan het ontbijt, voor ons gevoel om middernacht maar de zon buiten en het vooruitzicht op een mooie eerste camping maken een hoop goed. We gaan zo de camper ophalen. We plaatsen zo
een foto van de onze aankomst vanuit de hal van het vliegveld. Geen inspirerende, maar wel de eerste. Douane was ook nog wat. Ze zien Nederland staan op een soort invoerkaart en meteen worden je
koffers en jezelf door een hond besnuffeld bij het binnengaan van Australie. "round up the usual suspects". Tot lezen! Liefs jeroen en karin
Na een paar prachtige dagen doorgebracht te hebben op kasteel sterkenburg is het moment gekomen dat we op huwelijksreis gaan. Onze droombruiloft gevolgd door een droomreis en wat hebben we er een
zin in.
Met de koffers bijna ingepakt en alle mooie herinneringen van de warmte en liefde die we van jullie gevoeld hebben de laatste dagen vers in ons geheugen, beginnen we over een paar uurtjes aan onze
reis naar Australië. Via deze weblog willen we jullie graag zo nu en dan op de hoogte houden van waar we zijn en wat we we meemaken.
Lees en leef mee en tot de volgende weblog.
Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de
rechter kolom.
Laat gerust af en toe eens een berichtje achter!
Veel liefs Jeroen en Karin Van Wolferen (ieeeeeee :-) )
